Prostimen - suplement diety

Historia powstania krawata

Na pierwszy ślad wczesnych form krawata archeolodzy natrafili w środkowych Chinach. Nieopodal miasta Xian znaleziono rodzaj chusty wiązanej na szyi w grobowcu pierwszego chińskiego cesarza Qin Shi Huanga żyjącego w latach 260–210 p.n.e. Podobne chusty, wiązane na wzór wstążki lub w prosty węzeł, nosili również rzymscy żołnierze.

Dalsza historia krawata jest bezpośrednio związana z działaniami wojennymi. W 1660 roku podczas przeglądu swoich wojsk król francuski Ludwik XIV zwrócił szczególną uwagę na pułk chorwackich najemników, którzy na szyjach mieli zawiązane kolorowe, jedwabne chusteczki. Nie uszło to uwadze władcy, który słynął z miłości do szykownego stroju. Król Ludwik XIV tak uległ swojej fascynacji, że nadał tej formacji wojskowej miano „Royal Cravattes” – francuska nazwa „cravate” pochodzi więc od określenia „Chorwat”. Jedwabne chusty tak bardzo zachwyciły króla Ludwika XIV, że na stałe zagościły wśród jego garderoby. Mało tego – król Francji zatrudnił specjalnego „cravatiera”, którego zadaniem było dbanie o królewskie „cravates”.

Następnie krawat zaczął cieszyć się dużym powodzeniem w Anglii, a później już w całej Europie. I to właśnie dzięki Ludwikowi XIV krawat stał się nieodzownym elementem ubioru każdego dżentelmena. Jeśli mężczyzna nie miał czegoś zawiązanego na szyi – im bardziej dekoracyjnego, tym lepiej – nie mógł uważać się za dobrze ubranego.

W Polsce w latach 70. XX wieku krawat zyskał miano „zwis męski ozdobny”. Odbywała się wówczas kampania, której celem było wymyślanie polskich odpowiedników dla wyrazów pochodzących z obcych języków. Nazwa ta oczywiście nie przyjęła się, choć wciąż można ją usłyszeć w dowcipach i opowieściach o absurdach PRL-u.

2 czerwca obchodzone jest w Polsce nieformalne święto – Dzień bez Krawata. Panowie, którzy na co dzień nie wyobrażają sobie, że mogliby pójść do pracy bez tej części garderoby, tego szczególnego dnia mogą pozostawić krawat swobodnie zwisający w szafie.